اگر دنیای ارزهای رمزینه را دنبال کرده باشید، احتمال زیاد نام ترون و یا ترونیکس را شنیده اید و شاید حتی آن را خرید و فروش کرده باشید. ترون (Tron) با نماد TRX یکی از جالب ترین پروژه‌های فضای کنونی ارزهای دیجیتال و بلاک چین می باشد. هدف ترون ساخت یک شبکه واقعا غیرمتمرکز است. پروتکل ترون در میان بزرگترین سیستم‌های اجرایی بر پایه بلاک چین دنیا قرار دارد.

به ادعای تیم توسعه دهنده ترون این شبکه بسیار مقیاس‌پذیر، دارای توان اجرایی بالا بوده و قادر به پشتیبانی از طیف وسیعی از برنامه‌های غیرمتمرکز است. به برنامه‌های کاربردی که روی بستر بلاک چین و با استفاده از قراردادهای هوشمند اجرا می‌شوند، برنامه غیرمتمرکز یا دی‌‌اپ (Dapp یا Decenterlized Application) می‌گویند. اینچنین برنامه‌ها پس از اجرا بدون نیاز به واسطه‌ها و مداخله شخص و بدون احتمال از کار افتادن، به پاسخگویی خود ادامه می‌دهند.

شبکه ترون ادعا می کند در حال حاضر ظرفیت انجام حدود دو هزار تراکنش در هر ثانیه با کارمزد تقریبا صفر را دارد، در حالی که اتریوم و بیت کوین در هر ثانیه ۱۵ و ۷ تراکنش انجام می‌دهند. ترون همچنین در نظر دارد تا اکوسیستمی بسازد که هر کس بتواند در سرتاسر دنیا نیازهای خود بر روی اینترنت و به صورت غیرمتمرکز و کاملا بدون واسطه انجام دهد.

ارز ترون که با نماد TRX نمایش داده می‌شود سکه یا همان ارز شبکه ترون است. عرضه اولیه سکه (ICO) ترون از ۳ تا ۲۴ ماه آگوست ۲۰۱۷ برگزار شد. بر‌اساس مقاله سفید (White Paper) بنیاد ترون، این آلت‌کوین دارای محدودیت تعداد ۱۰۰ میلیارد توکن TRX است. از طرفی ترون برخلاف بسیاری از ارزهای رمزینه امکان استخراج توسط کاربران را ندارد و تمامی کوین‌های TRX پیش از این ایجاد شده‌اند. تایید تراکنش‌ها در شبکه ترون از طریق الگوریتم اثبات سهام نمایندگی شده (DPoS) انجام می‌شود. البته، حدود ۳۴ میلیارد سکه TRX از این تعداد تا ژانویه سال ۲۰۲۰ عرضه نمی شود. این سکه‌ها توسط بنیاد ترون نگهداری می‌شود. این راه حلی است برای آن که حجم سکه‌های اولیه ترونیکس در بازار کاهش یابد و باعث افزایش قیمت این ارز شود.

برای اطلاعات بیشتر: پست مربوط به در مورد ترون (Tron) بیشتر بدانیم را مطالعه کنید.